Ilustracyjne

Międzygórze jest dziką, romantyczną bramą do gór Masywu Śnieżnika. Jest stosunkowo młodą osadą. Jeszcze 400 lat temu mroczne puszcze ukrywały przed wzrokiem ludzkim doliny z dzikimi szumiącymi potokami oraz skaliste góry, które otaczały ta miejscowość. Ponad tymi leśnymi ostępami górowała łagodna kopuła Śnieżnika.
Dzisiaj te ogromne lasy są pocięte dziesiątkami dróg i ścieżek, którymi można godzinami i dniami wędrować, napotykając śliczne zielone łąki z nadzwyczaj bogatą florą, urozmaicającą te ciemne iglaste lasy.
Międzygórze zawdzięczając swemu wspaniałemu położeniu oraz nadzwyczaj pięknej przyrodzie, w stosunkowo krótkim czasie rozwinęło się jako miejscowość klimatyczno-wypoczynkowa.
Liczne pensjonaty w stylu norweskim i tyrolskim, tulą się do ścian wąwozów, którymi płyną potoki Wilczka i Bogoryja. W tym miejscu gdzie oba potoki się łączą, leży centrum Międzygórza.
Zimą M-górze okrywa miesiącami nieruszony, czysty całun śnieżny oraz upiększa błyszczący szron lub czapy śniegu na drzewach leśnych. Latem łąki nikną pod bujną masą kwiatów, na których widok szybciej bije serce botanika i prawdziwego przyjaciela przyrody, bo oni tu znajdują wszystkie rośliny rosnące na wyższych partiach gór sudeckich.
Tak samo jak dawniej wygląda dziś  dziki, romantyczny wąwóz, gdzie miedzy wysokimi, szorstkimi skałami szumi krystalicznie czysty, dziko pieniący się górski potok .....aby z wysokości ponad 20 metrów zeskoczyć do skalnego kotła. Co rok tysiące turystów podziwia ten najwspanialszy naturalny wodospad z całego Dolnego Śląska.
Ani suche naukowe opisy, ani poetyckie hymny pochwalne nie są w stanie oddać tego piękna gór.

Faktem jest, że kto raz ujrzał te ukryte cuda lasu i gór, zawsze powraca do tej najwspanialszej korony Sudetów, perły Ziemi Kłodzkiej.